Generatywna sztuczna inteligencja (GenAI) stanowi znaczący punkt zwrotny dla cyberbezpieczeństwa. Wszystko dlatego, że potrafi rozumieć, uczyć się i używać zdobytej wiedzy w szerokim zakresie zadań – podobnie jak człowiek. To wzbudza wiele emocji, nawet kontrowersji, a dodatkowo rodzi pytanie – to GenAI pomaga w walce z zagrożeniem, a może je tworzy? Od razu „spoilerujemy”: nie ma jednej odpowiedzi na to pytanie.
Dzięki swoim rozbudowanym mechanizmom działania, generatywna sztuczna inteligencja może być wykorzystywana w cyberbezpieczeństwie na dwa sposoby: jako sojusznik i wróg. Wszystko zależy od tego, w czyje ręce wpadnie… Przejdźmy jednak do meritum i poznajmy dwa scenariusze jej funkcjonowania.
GenAI jako sojusznik
Warto dodać na samym początku, że generatywna sztuczna inteligencja pomoże specjalistom IT w działaniach profilaktycznych. Chodzi głównie o ograniczanie zasięgu zagrożeń dzięki lepszym narzędziom predykcyjnym, które umożliwiają rozpoznanie sposobu wystąpienia ataków cybernetycznych. Ponadto GenAI bierze udział w zwiększeniu skuteczności wykrywania zagrożeń i reagowania na nie dzięki możliwości szybkiego analizowania ogromnych ilości danych. Za sprawą swoich możliwości automatyzacji złagodzi skutki potencjalnych szkód i zaangażuje się w naprawę po cyberatakach nawet na dużą skalę. GenAI pomoże firmom nie tylko zwiększyć wydajność, ale także umiejętności w zakresie profilaktyki cyberbezpieczeństwa.
Generatywna sztuczna inteligencja przełoży się bezpośrednio na pracę człowieka – nie odbierze jej, tylko wesprze. Zwalniając zespół IT z pełnej odpowiedzialności, jednocześnie umożliwi mu skupienie się na bardziej strategicznych, ważniejszych czy złożonych zadaniach. Ponadto GenAI może pomóc w opracowaniu bardziej spersonalizowanych szkoleń dla specjalistów, którzy na co dzień zajmują się cyberbezpieczeństwem.
GenAI jako zagrożenie
Wraz z rozwojem możliwości GenAI rosną także związane z nimi obawy dotyczące cyberbezpieczeństwa. W czasach deepfake’ów, fałszywych nagrań głosowych i obrazów graficznych, sztuczna inteligencja tworzy pole dla bardziej przekonujących fałszerstw cyfrowych, ataków phishingowych czy innych tego typu działań. Możliwości szybkiej automatyzacji GenAI mogą zwiększać umiejętności hakerów i przekładać się na częstsze pojawianie się ataków typu ransomware.
Ponadto zdarzały się przypadki, w których GenAI, po udoskonaleniu, potrafiła omijać technikę zabezpieczenia CAPTCHA, dając hakerom możliwość podejmowania niebezpiecznych działań. GenAI wykrywa luki w zabezpieczeniach w niespotykanym dotąd tempie i umożliwia złośliwemu oprogramowaniu szkody w czasie rzeczywistym – a to z kolei wymaga natychmiastowej reakcji specjalistów IT.
W każdym przypadku konsekwencje można wykorzystać do generowania i rozpowszechniania propagandy na dużą skalę, która może zostać wykorzystana do wywarcia wpływu na opinię publiczną i do naruszenia prywatności osobistej. W miarę zacierania się granic między tym, co rzeczywiste, a tym, co wygenerowane przez sztuczną inteligencję, zaufanie do treści cyfrowych może się zmniejszyć – co wcale nie wydaje się takim złym kierunkiem…
Wniosek?
GenAI stanowi miecz obosieczny w dziedzinie cyberbezpieczeństwa. Stwarza zagrożenie, zmusza więc firmy do ponownego przemyślenia strategii właśnie tej gałęzi i w razie potrzeby – jej udoskonalenia. Z drugiej strony zapewnia lepsze wykrywanie zagrożeń i reagowanie na nie. Kluczem jest wdrożenie solidnych środków bezpieczeństwa, ciągłe monitorowanie, regularne aktualizacje i rozwijające się podejście do prywatności oraz etyki danych. Nie ma wątpliwości – wszyscy jesteśmy w nowej erze GenAI. Jeśli chcemy w niej aktywnie uczestniczyć i być zwycięzcą, a nie przegranym, należy sobie uświadomić, że związek między GenAI, a cyberbezpieczeństwem będzie w dalszym ciągu ewoluował w sposób symbiotyczny.
Przeczytaj rownież
